De Onweerzitting

In deze bundel van vijf verhalen is het titelverhaal het langst en meest indringend. Het is het verhaal van een jongen die tijdens onweer met zijn moeder en grootmoeder in de keuken moet zitten, omdat zij daarvoor grote angst hebben. Hierin plaatst de schrijver een mooie, liefdevolle beschrijving van het dagelijkse leven in een Limburgs dorp in de jaren vijftig, waar bijna iedereen in de mijnen werkte en met een volstrekte vanzelfsprekendheid onrecht, ongelijkheid en het ongezonde werk accepteerde.

In de bijna tedere beschrijving wordt niettemin een vernietigend oordeel uitgesproken over de manier waarop mensen toen geknecht werden. Dat soort stille woede zit ook in de andere verhalen, die ook, net als het titelverhaal, korte momentopnamen zijn, die in hun schijnbaar achteloze verteltrant met grote kracht het beeld oproepen van een nog niet zo lang voorbije tijd. Een boek dat bij wat oudere lezers zeker tot herkenning zal leiden, maar ook voor jongeren op indringende wijze een beeld schetst.