De Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming, Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw “Sterre der Zee”, of kortweg Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, is een romaanse kerk in het centrum van Maastricht, gelegen op het gelijknamige Onze-Lieve-Vrouweplein. De basiliek behoort tot de Top 100 der Nederlandse UNESCO-monumenten.
De Onze Lieve Vrouwekerk was van oorsprong zowel kapittel- als parochiekerk. Sinds de 14e eeuw maakte de parochie gebruik van de naast de Onze Lieve Vrouw gebouwde Sint Nicolaaskerk. Toen de parochie in 1837 de oude kapittelkerk weer terugkreeg, werd de Nicolaaskerk afgebroken, en nam de parochie haar intrek in de Onze Lieve Vrouwekerk.
Het genadebeeld van de Sterre der Zee, van oorsprong een Franciscanen-devotie, in 1804 door de Franciscanen toevertrouwd aan de pastoor van de Sint-Nicolaaskerk, de toenmalige parochiekerk van de Onze Lieve Vrouw, verhuisde in 1837 mee van de Sint-Nicolaaskerk naar de Onze Lieve Vrouw, en werd in 1903 geplaatst in de Merode-kapel. Rondom dit beeld voltrekt zich tot op de dag van vandaag een zeer bloeiende Maria-devotie.
Op 20 februari 1933 werd de Onze Lieve Vrouwekerk door paus Pius XI tot basilica minor verheven. “Basiliek” is een eretitel die door de paus aan bepaalde belangrijke kerken gegeven kan worden. Een basiliek is herkenbaar aan de twee eretekenen die op het priesterkoor staan: het tintinnabulum (een staf met een klokje) en het conopeum (oneerbiedig gezegd een soort parasol).
